Ιστορία

Βρίσκεται κτισμένο 25χμ.βορειοανατολικά της πόλης Πάφου σε μέσο υψόμετρο 552 πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το τοπίο είναι διαμελισμένο από τα ρυάκια, Κρύα Βρύση, Καλαμιών, Αύλακα, Κουκκούφων, Χαλασμένο και Καμπούρας. 

Το χωριό συνδέεται οδικά με τα γειτονικά χωριά, Λάσα στα βόρεια (σε απόσταση 1 ½ χμ.περίπου) και Μηλιά στα βορειοανατολικά (σε απόσταση 2 χμ. περίπου). Κοντινά χωριά, είναι η Δρύμου, η Φοίτη, ο Άγιος Δημητριανός και η Σίμου. Με την πόλη της Πάφου, η Δρυνιά συνδέεται οδικά μέσω Πολεμιού.

Το χωριό δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση 638 χιλιοστόμετρα και οι κύριες καλλιέργειες στην περιοχή του, είναι τα αμπέλια (οινοποιήσιμα κυρίως), τα σιτηρά και τα νομευτικά φυτά. Καλλιεργούνται επίσης, λίγα όσπρια και αμυγδαλιές. Η κτηνοτροφία του χωριού είναι περιορισμένη.

Στη Δρυνιά κατασκευάζονταν και κατασκευάζονται ακόμη, σε περιορισμένη κλίμακα, θαυμάσια υφαντά με ζωηρούς χρωματισμούς και σχέδια, τα γνωστά φοιτιώτικα (από την ονομασία του κοντινού χωριού Φοίτη.

 Νομίζουμε ότι ο αριθμός των 553 κατοίκων, που δίνεται στην πρώτη απογραφή πληθυσμού της αγγλοκρατίας που έγινε το 1881, είναι λανθασμένος και ότι ουδέποτε το χωριό είχε τέτοιο πληθυσμό. Εξάλλου, στην ίδια απογραφή, αναφέρεται ότι τα κατοικημένα σπίτια του χωριού, ήσαν 124 και τα ακατοίκητα 11, ενώ 10 χρόνια αργότερα στην απογραφή του 1891, δίνονται οι αριθμοί των 184 κατοίκων, που ζούσαν σε 47 κατοικημένα σπίτια, ενώ τα ακατοίκητα ήσαν 2. Υπάρχουν δηλαδή, περίπου 75 σπίτια του χωριού που φαίνεται ότι εξαφανίστηκαν σε 10 χρόνια, χωρίς ν' αφήσουν ίχνη και χωρίς να υπάρξει αύξηση, αντίθετα υπάρχει μείωση, των μη κατοικημένων σπιτιών. Λογικότερος φαίνεται ο αριθμός των 153 (αντί 553) κατοίκων για το 1881.Αναφέρεται ότι το χωριό είχε 553 κατοίκους το 1881 και ήταν το τέταρτο σε πληθυσμό χωριό της επαρχίας Πάφου. Όμως 10 μόλις χρόνια αργότερα το 1891, οι κάτοικοι της Δρύνιας, ήσαν μόνο 184, που αυξήθηκαν στους 227 το 1901 και στους 241 το 1911. Το 1921 μειώθηκαν στους 219 και το 1931 στους 198. Αργότερα σημειώθηκε πάλι αύξηση: το 1946 το χωριό είχε 240 κατοίκους, που μειώθηκαν όμως, στους 208 το 1960. Η μείωση συνεχίστηκε και ο αριθμός των κατοίκων, κατήλθε το 1973 στους 162, το 1976 στους 156 και το 1982 στους 116. Στην τελευταία απογραφή που έγινε το 2001 οι κάτοικοι της κοινότητας ήταν 63.

Ο οικισμός, που αρχικά αναπτύχθηκε, γύρω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, άρχισε σταδιακά να επεκτείνεται ακολουθώντας κυρίως τους δρόμους προς τα βόρεια και τα δυτικά, που συνδέουν τη Δρυνιά με τον δρόμο Λάσας – Αγίου Δημητριανού.

 Η εκκλησία του χωριού, αφιερωμένη στον άγιο Γεώργιο, κτίστηκε το 1755 κι επισκευάστηκε το 1842. Μερικά αρχιτεκτονικά μέρη της, πιθανό να προέρχονται από αρχαιότερο κτίσμα.

Το χωριό αναφέρεται από τον Μας Λατρί με την ονομασία Θρηνιά. Ωστόσο, τόσο ο Σίμος Μενάρδος, όσο και άλλοι συνδέουν την ονομασία του, με την ονομασία του κοντινού χωριού Δρύμου και θεωρούν ότι προέρχεται από τη λέξη Δρυμιά (=μικρό δάσος από δρύες – βαλανιδιές).